Gisteren 27 april jl. boekpresentatie in Den Haag
Ik beken van Elise Lengkeek
Journaliste Elise Lengkeek schreef eerder De hel van Tjideng. Naar aanleiding van dat boek, dat het verhaal vertelt van een overlevende van het jappenkamp Tjideng, nam Ferry Holtkamp zelf contact met haar op. Een verbijsterende levensgeschiedenis waarin extremisme en wreedheid strijden met de kracht van de menselijke geest en de liefde. Ik beken beschrijft op authentieke wijze een periode in de geschiedenis van Nederlands-Indië die sterk onderbelicht is gebleven.
Gezien door de ogen van de jonge Ferry krijgt de lezer een beeld van het regime in de Japanse gevangenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog en de gebeurtenissen in de Bersiapperiode. Zaken waarover gezwegen werd en wordt door nagenoeg allen die daarvan getuige waren.
Nog erger wordt het beeld dat van Nederland Hun Indie niet wilde loslaten dat ruim 100.000 Nederlandse Militairen in de periode na de capitulatie van Japan stuurde en in een verbeten oorlog raakt met de Indonesische bevolking . Ook hier waren de Economische belangen die bij de Nederlandse regering voorstonden belangrijker getuige van het feit dat de militairen naar plaatsen werden gestuurd waar de fabrieken en ondernemingen veelal stonden; niet naar de plaatsen waar Ferry was gevangen bijvoorbeeld.
Red. ICM: Inmiddels is door ICM het boek met ongeveer 400 tellende pagina’s uitgelezen; Ruim tien jaren is aan dit boek gewerkt. Er is goed over nagedacht over de structuur; de interventie om alsnog met terugwerkende kracht via interviews door journaliste Elise G. Lengkeek Met wijlen Ferry, in wisselwerking met de waar gebeurde feiten waarvan de bronnen en documentatie beschikbaar werden gesteld door het Indisch Platform; om alsnog een reconstructie te maken van de Tweede Wereldoorlog met Japan (belevenissen van martelingen in de gevangenissen), hierna de verschrikkelijke bersiapperiode waar het Javaanse volk op uit was op het uitroeien van Indische Nederlanders (de onderdrukkers) waar alles tot op details is beschreven over de periode 1940 tot 1950, een aaneenschakeling van geweld, wreedheden en strijd . Niets wordt de lezer bespaard.
Het boek “Ik beken” brengt ons van de samenleving voor de oorlog met Japan naar het heden waar uiteindelijk “dit Verhaal” eindig in de media via persberichten waarbij o.a. op ICM Online. Ook dit is al uniek voor een boek alleen al! Een boek dat net als bij een film een regisseur kent met co-assistenten; met in de hoofdrol de jonge Ferry Holtkamp, en het decor met de feiten die werden aangeleverd door de organisatie van het IP.
Kortom: Een reconstructie zou Peter R. de Vries zeggen ” waar de Nederlandse regering ruim zestig jaren doet of deze reconstructie nimmer heeft plaatsgevonden”.
Kortom: “Ik beken” is een aanrader voor juist iedere Nederlander om te lezen wat hun regering de Indische gemeenschap heeft aangedaan, door deze reconstructie zestig jaren bewust te verzwijgen: dat net als bij de kwestie Irak, ook hier een NIOD-onderzoek naar is verricht waar hopelijk de regering nu wel een luisterend oor voor heeft.
De Indische Gemeenschap is zeer ingenomen met het feit dat juist een Nederlandse journaliste zich zo heeft ingezet en sterk gemaakt met dit boek “Ik beken”, dat ik het liefst de reconstructie noem als het mag!
Hallo Elise
Weet niet hoe ik contact met je kan krijgen dan op deze manier,sorry.
Ben je mail adres kwijt.wil graag je persoonlike mail adres,zal het niet aam anderen
doorgeven!!
Met vr.gr.;Chris
Lieve Anita, bedankt voor je openhartige reactie. Ik kan me voorstellen dat het boek een schok te weeg heeft gebracht in je emoties. Ik wens je dan ook veel sterkte om dit allemaal te verwerken, terwijl je niet meer met je vader kunt praten over wat je nu weet. Wat de Engelse vertaling betreft: het is een kwestie van tijd, maar die gaat vast komen!
Hartelijke groet, Elise
Beste Elise,
Is of wordt ‘Ik beken’ ook in het engels gepubliceerd?
Met warme groet,
Anita Anssems
Beste Elise,
Afgelopen zondag heb ik ‘Ik beken’ gekocht in Maastricht tijdens een kort vakantieverblijf. Het boek heb ik ademloos en binnen twee dagen gelezen. Het verhaal heeft me vreselijk aangegrepen. Ik ben zelf Indische. Gisteren, 29 juli, was het veertien jaar geleden dat mijn vader op zijn 63ste is overleden. Hij heeft ook in het jappenkamp gezeten toen hij elf jaar oud was. Zo gesloten als hij was heeft hij nooit verteld over zijn ervaringen. Ik was er toen zelf niet klaar voor om vragen te stellen. Dit heeft hij mij weleens verweten. Het boek vertelt mij veel meer dan ik ooit had durven vragen aan mijn vader. Het heeft mij enigszins overstuur gemaakt, maar dat hoort bij een dergelijk verwerkingsproces, denk ik. Ik ben jou en Rie en Ferry bijzonder dankbaar voor het doorgeven van dit levensverhaal.
Met warme groet,
Anita Anssems
ow geen berichichten meer terug ?
xx