GRIJS [Foto door NOHK via Pexels]

Mijn dag kleurt… grijs

De hemel ziet eruit als een doorzichtige plastic zak tjokvol water. Vuilgrijs water. In een vuilwaterzak van dun, uiterst flexibel, recyclebaar plastic.

Grijs put uit

Ik was vanmorgen meteen naar boven gerend, om ‘die rotzak’ vanaf de torentrans een enorme duw te geven richting het Randmeer. Een mooie plek voor al dat water om helemaal in leeg te lopen. Maar toen ik boven kwam, bleek ze onderweg haar tere huid al te hebben opengehaald. Aan de scherpe hoeken van daken,  aan de takken van de bomen – weet ik veel. Ik werd in elk geval onthaald op een koude douche.

Ik trok me meteen terug. Mokkend. Chagrijnig. Wát een bloedeloos begin van de dag.  Dit is namelijk het type grijs dat me bij voorbaat al uitput.

Grijs verhult

De kleur grijs roept saaiheid en verveling op.  Niemand wil een ‘grijze muis’ worden genoemd! Niemand wil een grijs kantoor. Het huilebalkerige grijs van vandaag wordt in de kleurenpsychologie aangeduid als “angst voor de buitenwereld, de behoefte jezelf te verhullen, te verstoppen”. Maar wie verstopt zich nou eigenlijk voor wie? Wat heeft de hemel vandaag voor mij te verbergen?  Waarom geeft ze geen duimbreed toe aan de zon die tevergeefs probeert door die grauwe decemberdeken heen te breken? Als grijs te veel en te nadrukkelijk aanwezig is, veroorzaakt ze emotionele leegheid. Maar… als ik me mee laat slepen door die somberte en mijn lichtjes onaangeroerd op de plank laat liggen, wordt het grijs van december niet alleen vuiler: ze wordt zelfs zwaar als lood.

Tegen-‘grijs’

Daarom heb ik direct na die natte aanvaring meteen troost gezocht bij mijn warmgele kerstlampjes. Minispots die vreugde, warmte, plezier en creativiteit uitstralen. Ze verwijzen naar  het verlangen dat het Licht van Kerst. Zeker nu corona voor het tweede jaar op rij een enorme domper zet op de feestvreugde.

Die kleine lichtsterretjes die de donkere hoeken van mijn huis verlichten: ze maken me gelukkig en dankbaar. Het zijn de lichtgevende kruimeltjes brood op mijn weg door de tachtig tinten grijs van the dark days of december.