Zaterdag 22 mei a.s. wordt van 17:15 -18:00 uur de heruitgave van De hel van Tjideng feestelijk gepresenteerd in het Bibittheater op de grote pasar malam in Den Haag, de Tong Tong Fair.
Sinds ‘Ik beken’ is uitgekomen, zijn er heel wat lezers geweest die hebben gevraagd naar het boek dat ik in 1995 publiceerde over de herinneringen van Bep Groen aan het jappenkamp Tjideng. In ‘De hel van Tjideng’ speelt dezelfde man die Ferry Holtkamp in ‘Ik beken’ zo gruwelijk heeft gemarteld, een beeldbepalende rol: kapitein Sonei. Bij zijn aantreden veranderde Tjideng in een hel waar de waanzin van deze maanzieke kapitein en kampcommandant elk moment gruwelijk kon toeslaan. Over hem zal het gaan in mijn lezing: ‘De waanzin van kapitein Sonei’.
Met de heruitgave van ‘De hel van Tjideng’ (op veler verzoek) komt opnieuw zicht op de rol van de dappere moeders in Tjideng. Moeders als Bep die het er niet bij lieten zitten dat alles om hen heen verloederde en de een na de ander stierf door uitputting, ziekte of mishandeling. Haar moed en kracht zijn symbolisch voor al die vrouwen en moeders die hun vertrouwen vonden in iets wat hoger was dan hun eigen wanhoop en cynisme. Ook toen ze, eenmaal terug in Nederland, eigenlijk nauwelijks begrepen werden en liever hun mond moesten houden over wat zij hadden doorgemaakt.
Op zaterdag 22 mei zal ik op de Tong Tong Fair signeren bij zowel de stand van Tong Tong Fair naast het Bibittheater van 18:00 tot 18:30 uur. Ook bij van Stockum zal ik signeren van 14-16 uur. Natuurlijk hoop ik u te mogen ontmoeten en begroeten in het Bibittheater op de Tong Tong Fair in Den Haag (Malieveld, tegenover Station Centraal). Kijk op www.tongtongfair.nl
Dag Elise, Ik heb gisteren “de hel van Tjideng” in een ruk uitgelezen. Wat een verhaal, ik kon bij het laatste stuk mijn tranen niet bedwingen. dat is mij nog nooit overkomen bij het lezen van een boek. Ik ben een ‘belanda’ maar ik ben er sinds 2000 achter gekomen dat ik een Indische tak in mijn familie heb en sindsdien laat de geschiedenis van Indië mij niet meer los. Ik lees er alles over en wil alles weten. Vorig jaar ben ik voor het eerst (met twee Indo-neven) naar Inonesië geweest, hun roots achterna. Nu ik daar geweest ben kan ik mij ook een betere voorstelling maken van de verhalen uit je boek. Ik wens je veel succes met het schrijven van volgende werken. Het allerbeste ermee en bedankt voor dit boek. Met hartelijke groeten, Frans Maaskamp
Geachte Elise; ik heb “de hel van Tjideng” gelezen, want daar heb ik met mijn moeder en drie zusjes ingezeten vanaf 1944. Daarvoor zaten we in Kerees in Bandoeng. Zelf weet ik niet zoveel van die tijd aangezien ik in 1942 ben geboren (in Soekaboemi geboren). Langzaam kom ik echter steeds meer te weten, oa door U boek. Ik heb echter toch 1 opmerking. In het begin van het boek wordt een zekere mevrouw Westerveld met 1 dochter vermeld, en nogal negatief neergezet. Dat heeft me wel enigszins getroffen, aangezien mijn moeder 1 van de weinige is die 4 kleine kinderen levend door de kampperiode heeft kunnen loodsen. Volgens mijn nazoekingen hebben er ook maar 2 vrouwen Westerveld in Tjideng gezeten, 1 was mijn tante (zonder kinderen) en de ander was mijn moeder. Het is allemaal niet zo erg, maar het moest me toch even van het hart, want ik heb geen flauw idee hoe mijn moeder dat heeft gepresteerd. Vriendelijke groeten, Dirk Hein Westerveld
Ik waardeer deze info, denk ik wat meer dan doen met mijn vakantiedagen en dit helpt.
20 juni, 2010
Dag Elise, ik weet niet of dit de plek is om een reactie achter te laten. Ik dank je hartelijk voor het schrijven van De hel van Tjideng. Nu weet ik wat mijn moeder met haar moeder en haar zus heeft meegemaakt in ditzelfde kamp. Stukjes en beetjes waren bij mij bekend, maar zo indringend en juist vanuit de privepersoon verteld maken diepe indruk. Mijn moeder is al lang geleden overleden, ik kan het haar niet meer vragen. Dank voor de puzzelstukjes die ontbraken.