Hemelsblauw: wolkeloos dromen
Hemelsblauw: wolkeloos dromen
De dagen lengen, de lente begint steeds meer te zomeren, terwijl lucht alsmaar warmer wordt. En blauwer…Ik heb me mijn hele leven al verbaasd over de enorme variatie aan blauwtinten. Duizelingwekkend veel tinten waarvan er maar een klein percentage gelabeld kan worden aan de namen van al die kleuren blauw op het schilderspalet: ultramarijn licht- ultramarijn donker – kobaltblauw- kobaltblauw (ultramarijn) – kobaltblauw donker – koningsblauw -sèvresblauw – ceruleumblauw – phthaloblauw rood -phthaloblauw groen – pruisischblauw – indanthreenblauw – indigo – ultramarijngroen – kobaltturkooisblauw – turkooisblauw – phthaloturkooisblauw
Ze alleen al benoemen brengt me in een zekere staat van wolkeloos dromen. Ik zou ze willen vasthouden, bekijken, driemaal omdraaien en er ze proberen vast te leggen in gedichten. Maar mijn zintuigen schieten te kort.
Ik vlij me neer in het warme gras. Als ik mijn ogen vol laat lopen met hemels blauw en luister naar de jubelende veldleeuwerik hoog boven mij, voel ik het van binnen des te meer zinderen: die spirituele kracht ervan. Ik word opgetild en drijf weg op fantasietjes die als pluizige wolkjes af- en aankomen zweven.
Hemels lichtblauw is in de kleurenpsychologie de tint die staat voor het wolkeloze, creatieve denken en dromen. Dus ook perfecte kleur om je slaapkamer deels in onder te dompelen. Dat komt de kwaliteit van je slaap absoluut ten goede.
Wolkeloze vrijheid
Hangt ons zomerse geluksgevoel misschien ook samen met de enorme invloed van al dat overweldigend blauw dat ons overkoepelt? Ik weet niet of daar ooit onderzoek naar is gedaan, maar het lijkt me best plausibel.
Ik herinner mij de uitspraak van mijn tante Beppie die in het jappenkamp Tjideng zat en in haar gevangenschap zich troostte met elk stukje hemelsblauw dat ze zich met een blik omhoog kon toeeigenen: ‘De weg naar boven is altijd vrij’. Ze had het er vaak over toen ik haar verhaal optekende voor het boek De hel van Tjideng
Het besef dat dit hemelsblauw alle tijden en afstanden omspant, roept in mij het verlangen wakker naar een vrijheid die alles overstijgend is. Die zich onttrekt aan alle oorlogen op aarde en de grootschalige verwoesting van haar ingenieuze, maar ook zo kwetsbare ecosysteem. Een vrijheid die voorbij de grenzen van al mijn zelfopgelegde beperkingen reikt naar de liefde voor het schone, het ware en voor het juiste moment. Ik droom mij een Jacobsladder…