Dag Rome, stad van stof en eeuwig licht,
van dichters, dromers, dronkaards en van papen
die aan de heuvels van je boezem slapen
en voor je vino rosso zijn gezwicht.
Dag Rome, stad van wellust en vertier,
van hypocrieten, keizers, martelaren
Jij, die hun rijkdom, roem en schande baarde,
jij maakt nog met hun namen goede sier.
Maar als ik afdaal tot je catacomben
je dodenmagazijnen en je tomben
stijgt er bedompte lijklucht uit jouw schoot
Ave, ik schud het stof van mijn sandalen
want wie jou liefkrijgt laat jij duur betalen.
Elise G. Lengkeek
Elise, Rome blijft een herinnering aan goede tijden. Ik heb het net als jij verwoord om de beleving in mijn geheugen te verankeren.
Thanx voor het delen van mooie tijden…
“Rome stad van stof, stad van warmte. Stad waar de lichaamssappen mijn wezen omarmen, waar mijn Via Dolorosa geen lijdensweg meer is.
O Piaza Navona, als een wandeling ben jij, arcadisch. Ruimte in mijn bestaan.
Maison Borghese, de levensadem in een warme zucht. Jij bent mijn verblijf, mijn groene oase. Hier kom ik tot rust.
En jij, Trastevere, huis van het volk. Hier ligt het hart, de ziel van het bestaan, mijn Rome.”
Roland 2:1
Wow Elise, heel tekenend zegt Leen en ik ben het er helemaal mee eens!
Ja, dat klopt, Bert. Bijzonder dat je dat hebt onthouden! Kijkend naar mijn geesteskinderen, is dit er een die altijd dichtbij mijn hart is gebleven. Morgen is het Bevrijdingsdag. Dan plaats ik een gedicht, een afscheidsgroet aan Ferry Holtkamp, de hoofdpersoon van mijn boek Ik beken, die op 12 november jongstleden is overleden.
Dit vind ik nog steeds een fraai gedicht, Elise. Stond ooit in Woordwerk toch?