Als lezer heb jij het laatste woord. Wanneer je Ik beken hebt uitgelezen, ben je geconfronteerd met verschrikkelijke gebeurtenissen, maar ook met ontroerende en bijzondere momenten in het leven van Ferry Holtkamp. Veel Indische mensen of militairen die enkele jaren in Nederlands-Indië hebben doorgebracht, dragen de beelden die Ferry heeft gezien zelf op hun netvlies.
Jij hebt alles gezien en meegemaakt door de ogen van de steeds ouder wordende Ferry. Wat doet het met jou? Wat vind je ervan dat mensen elkaar nog steeds onmenselijke dingen aandoen? Wat vind je ervan dat de Nederlandse regering in de afgelopen jaren stelselmatig onrecht heeft gedaan aan de Indische gemeenschap in vergelijking met hun behandeling van Nederlandse oorlogsgetroffenen en Joden? Denk je dat we iets kunnen leren uit het verhaal van Ferry. Spreekt het je aan dat zijn geschiedenis nu een lege bladzijde in de zeer gebrekkige geschiedschrijving over de Tweede Wereldoorlog en de Bersiap in Nederlands-Indië vult?
Dit zijn zo wat vragen die bij mij opkomen. Je hebt vast nog wel betere…
In het veld Leave your comment kun je je commentaar of je recensie achterlaten. Let op: als je de eerste bent die commentaar levert, moet je onder de tekst op de tekst No comments klikken. Dan pas opent het veld Leave your comment. Zodra de eerste reacties binnenkomen, staan onder mijn bericht zowel de commentaren die zijn geleverd als daaronder het lege veld waarin jij je verhaal kwijt kunt.
Mede namens Ferry’s nabestaanden en al diegenen die een dergelijk lot ondergingen en het niet konden navertellen, dank ik je hierbij voor je reactie.
Ik heb in vlagen al veel gruwelijke verhalen gehoord van mijn vader en er ook al boeken over gelezen (bijvoorbeeld over het kamp Pakan Baroe in Sumatra welke mijn opa ternauwernood heeft overleefd). Maar dit boek spant de kroon en uiteindelijk wordt het beeld steeds completer. Elise geeft op onnavolgbare wijze de feiten weer die Ferry Holtkamp ‘ fotografisch’ had opgeslagen.
Door dit boek ben ik mijn ouders weer iets beter gaan begrijpen mbt hun gevoel ten aanzien van de Jappen maar vooral ten aanzien van de Nederlandse regering die hun al hun hele leven in de kou laat staan. Als produkt van getraumatiseerde oorlogsslachtoffers heb ik er ook wat van meegekregen (opvoeding, genen etc). Maar juist door de nu beschikbare informatie en de getoonde overlevingsdrang van deze oorlogsgeneratie heb ik een goed gevoel voor de toekomst. Vandaar ook dat ik 15 augustus weer bij het Indisch monument in Den Haag zal zijn met mijn broer Arjan en mijn moeder om te herdenken wat de Indische gemeenschap heeft moeten doorstaan…
Mart Noordam (46 jaar)
Dank je wel voor je boek.
Mijn vader is als jongen meegenomen uit Indonesie door
een Nederlandse militair.
Hij heeft zijn hele leven gezwegen over het verleden.
Maar wel voelde ik dat hij heel erg heimwee had naar zijn land.
Ferry lijkt uiterlijk een beetje op mijn vader.
Mijn vader is jong gestorven.
En na zoveel jaren en het lezen van je boek mis ik hem
weer zo verschrikkelijk.
Ik heb het kleurtje van mijn vader maar zijn geschiedenis
zal altijd een raadsel blijven.
Jouw boek heeft inzicht gegeven in de tijd waarin hij toen leefde.
En ik ben er zo verdrietig van.
Dat hij het nooit heeft kunnen en willen vertellen.
Sada
Lieve Elise,
Heb je boeken allebei gelezen(over Julia en Ferry) en ben danig onder de indruk,
de strijd tegen malaria en kanker heeft Julia wel op een heel bijzondere manier beleeft!
De wijze waarop het geschreven is, het is een boek om in een adem uit te lezen, dat heb ik tenminste wel gedaan!
De ogen zijn mij opengegaan wat betreft de strijd tegen malaria! Wat een geweldig bedrag is er opgehaald door het glazen huis!
WAt betreft het boek over Ferry,dat heeft me erg aangegrepen,een collega van mij is zoon van een Indische vader en Hollandse moeder, hij was niet zo te spreken over de rol van de Hollanders in die tijd, natuurlijk is dat koloniale tijdperk nooit goed te praten,maar dat het ook anders kan en wat de achtergronden van de geschiedenis zijn komt in dit boek ook naar voren.
Mijn vader heeft ook daar in Indie in het leger gezeten dan voel je je natuurlijk al snel aangevallen!
Maar die collega zal ik het boek geven, ik ben benieuwd of dat ook inpact heeft, hij is weer van een generatie later.
Je hebt een goede manier gevonden om het boek te schrijven, ik moest het wel af en toe even wegleggen,zo gruwelijk zijn de details en zo realistisch is het geschreven dat je helemaal meegaat in dit leven! De sfeer en omgeving,je wordt er helemaal in meegenomen!
Dinie.
Beste Elise,
Van mijn ex-vriendin Brigitte kreeg ik een paar maanden geleden de tip om jouw boek “Ik Beken” te lezen. Ze zei, als je dit leest ga je je vader begrijpen. Ik kon toen in geen velden of wegen vermoeden wat ze daarmee bedoelde. Ik dacht alleen maar, yeah right, voor mij was dit namelijk een quest die al ruim 30 jaar voortdenderde zonder enige resultaat. Tegelijkertijd wist ik ook dat zij mij kent als geen ander. We hadden een zeer intensieve relatie die 10 jaar duurde. Onze break-up kwam dan ook onder de meest bizarre omstandigheden tot stand, waarvan je zou denken hoe is het mogelijk dat twee mensen die zo verliefd zijn en van elkaar houden toch uit elkaar gaan. We gaan ruim 3 jaar onze eigen weg maar houden nog steeds contact, omdat we teveel met elkaar gedeeld hebben. Iets zei me dus dat ik je boek wel moest kopen en niet langer dan een week na ons telefoontje ging ik naar de Donner in Rotterdam en kocht een exemplaar…
Mijn naam is Risha en het is nu ruim 4 maanden geleden dat ik je boek heb uitgelezen. Ik wilde je laten weten dat dit boek ervoor gezorgd heeft, dat ik eindelijk vele vaak onbesuisde stoomtreinthema’s in mijn leven in een context heb kunnen plaatsen. Het heeft ervoor gezorgd dat ik dichter dan ooit bij mijn vader kon zijn. Waarom ik je nu pas mail weet ik eigenlijk ook niet. Het had wat tijd nodig om te bezinken denk ik, want jouw boek heeft mij diep aangegrepen. Geen enkel boek van de schrijvers van weleer heeft dit bij mij op zo’n manier voor elkaar gekregen. Dat komt voornamelijk omdat ik mij kon identificeren met de thema’s die je in je boek op zo’n levendige manier beschrijft, dat het leek alsof ik bijna de dingen kon ruiken of horen die Ferry aan het ervaren was. Ik heb behoorlijk wat tranen gelaten tijdens mijn leesmomenten. En toen ik erdoorheen was dacht ik: zo ik heb het gehaald. Maar toen kwam ik bij het stuk waarbij Ferry zijn nawoord deed en dat zijn medeleven ook uit ging naar alle kinderen van vaders zoals hij. Mijn God, ik barstte weer in tranen uit. Op dat moment dacht ik tegelijk, ja Bri jij kent mij als geen ander. Hoe raar kan een leven of kunnen twee levens toch lopen. De meest bijzondere persoon uit mijn leven die niet meer in mijn leven is geeft mij een tip waar ik alleen maar eeuwig dankbaar voor kan zijn.
Waarom heeft jouw boek zoveel impact? Je voelt hem waarschijnlijk allang aankomen met hetgeen wat ik hierboven allemaal geschreven heb. Ik heb het in mijn jeugd heel zwaar te verduren gehad met mijn vader. Teveel slaag, teveel emotionele stress, teveel psychische mishandeling. En ook mijn moeder deed niets hiertegen. Hij zat in mijn wereld, hij zat in mijn hoofd en hij zat in mijn dromen. Hij kon mij als geen ander intimideren met alleen zijn stem. Ook mijn vader heeft een tijd in het leger gediend, omdat mijn opa een KNIL-officier was geweest. Het zo vader zo zoon effect is bij dit soort thema’s al vrij snel van kracht. Er ging in mijn jeugd bijna geen nacht voorbij waarop ik schrikkend wakker werd, omdat ik dacht dat mijn vader tegen mij aan het schreeuwen was. Enfin ik hoef hier niet langer op door te gaan omdat de effecten van een dergelijke relatie voor jou waarschijnlijk wel herkenbaar zijn met zo’n boek in de schappen.
Wat ik ook tegen je zeggen wil is dat ik niet alleen Bri eeuwig dankbaar ben, maar ook jou. Omdat je de kracht vond om dit oh zo moeilijke levensverhaal op zo’n mooie inspirerende manier neer te zetten. Geloof me voor jongens, correctie mannen, zoals ik is jouw boek meer dan alleen maar een boek met een levensverhaal. Ik heb het gebruikt om mijn vader te leren kennen. En nu gebruikt mijn vader het om zichzelf te leren kennen. Ik hoorde van mijn moeder dat hij er ook in zat te lezen. We hebben zulke leuke gesprekken sindsdien. Elise, ik heb een aantal dingen kunnen filteren en heb toen pas gezien wat een schat van een vader ik heb. Hij is eigenlijk echt heel lief en ik heb nu door wanneer en in welke situaties zijn trauma parten speelt. Ik smelt nu gewoon als ik zie hoe hij met Noa, het pasgeboren dochtertje van mijn zusje, omgaat. Wanneer hij met haar speelt zie ik de oorlog vervagen en blijft alleen mijn echte vader over. Jouw boek heeft zeker een hoofdrol gespeelt in de vergeving van mijn vader. Ik hou nu van hem alsof ik nooit door hem mishandeld ben geweest. Ik kan me voorstellen dat er met mij nog vele mensen rondlopen die moeten kampen met de naweeen van deze periode. Jong en oud. En die nog lang ziet zijn bij wat ik heb gevonden. Het vergt ook het uiterste om te ontdekken hoe hier mee om te gaan en te komen tot het punt waar ik als persoon nu ben gekomen. Wat mij hielp was o.a. het spirituele. Het besef van de constructie van relaties, de maatschappij en het universum. Er is geen toeval!
Ik hoop dat jouw boek een best-seller wordt, want dit is een untold story dat meer mensen zouden moeten ervaren. Ik zou me bijna vrijwillig willen aanmelden om het zoveel mogelijk te verkopen zodat het de aandacht trekt van een topregisseur en dat het wellicht eens verfilmd wordt. Als ik een topregisseur was dan had ik niet eens gewacht tot de verkoop tot best-seller proporties is uitgroeid. Ik had gelijk contact met je opgenomen voor de filmrechten. Ik had daarna gelijk een script geschreven, en mezelf een klein rolletje gegeven natuurlijk, om de wereld een onder het stof vandaan gehaalde oorlog te laten zien.
De oorlog van mijn vader… ik was erbij!!!
Elise het ga je goed, ik gun je al het succes van de wereld.
En bedankt voor wat je allemaal hebt geschreven.
Vriendelijke groet,
Risha