Of Ik beken in aanmerking komt voor de NS-Publieksprijs ‘Boek van het jaar’ maakt de lezer uit. Jij dus. Vind je (nog steeds) dat Ik beken door iedereen gelezen zou moeten worden? Dan is dit je kans: ga naar http://www.nspublieksprijs.nl/ en breng je stem uit op Ik beken. Er komen prachtige titels voorbij waarop je kunt stemmen, maar gaat jouw voorkeur uit naar Ik beken dan selecteer je De persoonlijke voorkeur. In de velden ‘Titel’ en ‘Auteur’ vul je Ik beken in en Elise G. Lengkeek. De rest wijst zich vanzelf.
Eventueel kun je nog vrienden en bekenden vragen om ook te stemmen: na het invullen van je gegevens kun je nog de namen en emailadressen van drie bekenden invullen die Ik beken ook een warm hart toedragen.
Let wel: je kunt je stem uitbrengen tot 15 oktober 2009.
Succes ermee en mede namens de Indische gemeenschap en iedereen die vindt dat dit boek zijn weg moet vinden onder zo veel mogelijk mensen: heel hartelijk bedankt voor je support!
Had je gezegt dat ik niet makkelijk boeken lees, soms al de namen, of dat je te veel moet onthouden, om het dan weer te begrijpen, maar deze heeft me geraakt, echt.
We hebben elkaar ontmoet in 2009 op de pasar malan, haalde een drankje voor jou, omdat het zo warm was, weet je nog?
Beste Elise.
Ik weet niet of mijn vorige mail ia overgekomen, daarom maar een nieuwe.
Met dankbaarheid denk ik terug aan ons gesprek op 8 juni in de CBB.
Het trof mij dat je zo begaan bent met Ferry en z’n familie en vrienden.
Izelf heb met grote interesse het boek Ik beken gelezen en was erg onder de indruk.
Ook heb het als een grote eer gevonden om jou als vrijwilliger op de CBB te mogen trainen in een aantal levensreddende handelingen.
Ik ga beslist de andere boeken ook lezen
Ik hoop je nog een te ontmoeten om nog een keer verder te praten.
Wens je verder veel sterkte en zegen toe op je werk.
Met groet
Helmich Heutink.
Hallo Elise,
Wonderbaarlijk, op vakantie in Tjechië ontmoet ik Anton die mij het boek “Ik beken” liet lezen. Ik heb dit boek in een nacht gelezen, zo inspireerde het mij. Voor mij was er veel herkenning, ben zelf een zoon van een vader die in Indonesië tijdens de oorlog in de KNIL zat. Wat ik mij herinner van mijn vader die in 1984 overleden is, was de verhalen die hij vertelde, vanuit die tijd. Mijn vader vertelde dit altijd met een lach en maakte een gebaar dat het niet zo erg was, ook vertelde hij over momenten van een hinderlaag in de rijstvelden en zag dan zijn maatje naast zich neervallen. Ik zie dan zijn ogen die voor zich uitstaarde en nu beseft ik dat hij terug ging in de tijd. Door dit boek heen zie ik de ernst van wat mijn vader echt heeft doorgemaakt en zie nu ook waarom hij het niet wilde vertellen wat er daadwerkelijk is gebeurd, triest was het moment toen ik het boek dicht deed. Dikke tranen die vanuit mijn tenen kwamen maakte zoveel emotie in mij los. Thuis gekomen heb ik het boek gekocht en heb mijn broers en zusters verteld van dit boek en wat het mij heeft gedaan, ik heb een ontbrekende puzzelstuk kunnen plaatsen. Hoop hen hiermee te helpen, ik ben de hoofdpersoon dankbaar dat hij zijn verhaal aan jou kwijt wilde. En wens je Gods rijkelijke zegen in je werk en passie voor schrijven.
Nogmaals bedankt
Gby John
Hallo Elise,
Mijn moeder (Yvon Noordam) belde mij zojuist enthousiast op dat je haar hebt gebeld. Fantastisch om te horen dat je bij haar langs wilt komen met je man. Hopelijk ontmoeten wij elkaar ook weer eens. Ik ga binnenkort contact opnemen met de mevrouw Holtkamp. En o ja, natuurlijk heb ik op ‘Ik beken’ gestemd. Twee extra exemplaren ga ik kado geven aan vrienden. Succes verder!
Selamat, Mart